Historia naszej placówki ma ścisły związek z Antonem Moritzem Groplerem, który urodził się 3.06.1818 r. w Raguhn w Księstwie Anhalt - Dessau, jako najstarszy syn  właściciela wytwórni farb. Na skutek nieszczęśliwego wypadku, w wieku 11 lat stracił wzrok. Dzięki pomocy prywatnych nauczycieli kontynuował naukę, a w 1840 r. znalazł się w gronie podopiecznych zakładu dla niewidomych w Halle, gdzie od roku 1844, pracował jako nauczyciel. Ukończył studia z filozofii i w 1849r. opuścił zakład. Za pośrednictwem Ministerstwa w Berlinie szukał nowego zajęcia.

Anton Gropler, jako pierwszy zwrócił uwagę na fakt ignorowania problemu ociemniałych dzieci w Prowincji Pomorze. W związku z tym, wysłano go do Szczecina. Do miasta przybył 5.06.1850 r. a już 26.06 tegoż roku, otrzymał od Królewskiego Rządu, koncesję na założenie i prowadzenie prywatnego zakładu dla ociemniałych. Dzięki  temu oraz wsparciu lokalnych władz i prywatnych darczyńców, założył zakład wychowawczy ze szkołą, przeznaczony dla ociemniałych chłopców, który rozpoczął swoją działalność 18.11.1850 r.

Kiedy zaczęło przybywać podopiecznych, Gropler wystąpił o zgodę na przeniesienie instytucji w inne miejsce. W 1854 r. Kuratorium Fundacji Mariackiej przekazało na ten cel działkę w dzielnicy Turzyn z przeznaczeniem na nowy budynek z ogrodem. Budynek ten został oficjalnie oddany na użytek zakładu 18 listopada 1857 roku i mieścił  się przy ul. Jagiellońskiej 61. Od tego momentu otrzymał on nazwę „Prowincjonalny Zakład dla Niewidomych”.                                                                                                                             

Zakład rozrastał się m.in. dzięki szczodrości rodziny królewskiej. Z okazji ślubu księcia Fryderyka Wilhelma z Victorią Saxe – Coburg - Gotha, księżniczką Brytanii i Irlandii, podarowano szkole 1200 talarów. Suma ta pozwoliła na rozpoczęcie w 1859 roku budowy oddzielnego zakładu dla dziewcząt, nazwanego ku czci żony księcia „Victoria Stiftung''. Już po dwóch latach, 30 września 1861 roku miało miejsce oficjalne otwarcie Fundacji Victorii i przeniesienie oddziału dla dziewcząt do osobnego budynku,  przy ul. Jagiellońskiej 60.

Anton Gropler bardzo cieszył się, że dzięki rozbudowie zakładu coraz więcej dzieci mogło znaleźć opiekę i edukację. Jako niewidomy nauczyciel, wprowadził w życie nowatorskie metody. Program nauki dzieci objętych opieką obejmował nauczenie ich zawodu i stworzenie możliwości samodzielnego życia poza zakładem. Chłopców uczono produkcji mebli, dziewczynki – robótek ręcznych, szydełkowania, robienia na drutach. Dzieci uczyły się także śpiewu, gry na instrumentach. Plan lekcji obejmował także naukę czytania, pisania, gramatyki, ortografii, rachunków, geometrii, historii, geografii czy modelowania.  

             Już po śmierci Antona Groplera w 1875 roku, jego dzieło doczekało się dalszej rozbudowy. W 1876 r. na zakupionej tuż obok działce budowlanej przy ul. Jagiellońskiej 59, powstał zakład powroźniczy, w którym prowadzone były warsztaty dla wychowanków ośrodka. Po trzech latach budynek ten znacznie przedłużono w kierunku południowym uruchamiając zakłady produkcji plecionych krzeseł, mat, koszy i mioteł.

            11 lipca 1879 roku władze prowincji przekazały 100 000 marek na budowę szkoły, sali gimnastycznej oraz nowego domu dla niewidomych dzieci bez rodziców i bliskich, pod nazwą Fundacji Wilhelma i Augusty, przy ul. Jagiellońskiej 58. Budynek ten określany był później jako Blindenhaus czyli „Ślepy Dom”. Ogółem w 1894 roku na terenie zespołu funkcjonowało 6 budynków, które pomieściły internaty dla ociemniałych chłopców i dziewcząt, szkołę i warsztaty.                                              

            Na początku XX wieku w głębi parceli przy Jagiellońskiej 61 zbudowano również nowy budynek mieszczący szkołę i administrację Zespołu Prowincjonalnego Zakładu dla Niewidomych oraz Nowy Zakład dla Chłopców. Ostatnim akcentem tego przedsięwzięcia był nowy neogotycki Dom dla dziewcząt zbudowany w latach 1927-28.    W 1939r. wybuchła II wojna światowa. Blindenhaus” oraz przyległe mu obiekty zostały zamienione na koszary wojskowe.

         Po wojnie, przez ponad dekadę funkcjonował tu Państwowy Dom Wychowawczy dla dzieci emigrantów greckich. W 1961 roku, pod numerem 58 utworzono Państwowy Dom Dziecka nr 3, który podlegał Wydziałowi Oświaty w Szczecinie. Mogło tu liczyć na opiekę około 100 sierot  i sierot społecznych. W marcu 1986 roku wybuchł pożar w budynku głównym (nr 58) zespołu. Ogień strawił wówczas poddasze oraz dwa piętra, zniszczeniu uległo również archiwum. Po prawie czterech latach obiekt został odbudowany.

 W listopadzie 1989 roku rozwiązano Dom Dziecka, w miejsce którego powołano do życia Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy nr 5 dla Dzieci z Zaburzeniami Zachowania. Placówka powstała z inicjatywy ówczesnego w-ce Kuratora Oświaty pana Zbigniewa Pyszkowskiego, który mając na uwadze szeroko pojęte dobro dziecka, widział ogrom potrzeb w zakresie resocjalizacji młodzieży. W tym samym czasie w Ośrodku zaczęła funkcjonować Szkoła Podstawowa, w skład której wchodziły klasy V-VIII, a w pierwszym roku również kl. IV.    

Kolejne lata przynosiły zmiany w nazewnictwie naszej placówki:

• 01.09.1995r. w miejsce SOSW nr 5 został powołany Ośrodek Szkolno-Wychowawczy nr 1, który działał do 31.12.2005r.
• w okresie od 01.01.- 31.08.2006r., na krótko wróciliśmy do nazwy Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy nr 5
• od 1.09.2006r. funkcjonujemy jako Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii nr 2.

Zmiany obejmowały również edukację i szkoły przy Ośrodku:

• 1989 -1999r. - Szkoła Podstawowa;
• 1999 -2019r. - Gimnazjum nr 3;
• od 01.09.2019r. - Szkoła Podstawowa Specjalna nr 19. 
• 1994 - 2019r. Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 15, kierunek: kucharz oraz hydraulik zmieniony na malarz- tapeciarz
• od 01.09.2019r. Szkoła Branżowa Specjalna I stopnia, kierunek: kucharz oraz monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie.

        W 2014r. w naszej placówce, rozpoczął działalność Ośrodek Egzaminacyjny Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej dla kierunków nauczanych.

           Od 01.09.2014r. przy Ośrodku funkcjonuje „Grupa Adaptacji Społecznej” dla absolwentów Szkoły Branżowej, tzw. „mieszkanie chronione”, przy ul. Strzeleckiej 11/3 w Szczecinie.

Kolejnymi dyrektorami Ośrodka byli:

1. Jan Wasilewski (1989 -1993r.)  – były dyrektor Domu Dziecka
2. Jerzy Wojciechowski (1993 – 2007r.)
3. Tomasz Błażniak (2007 – 2020r.)
4. Joanna Przepiera - obecna pani Dyrektor, która swoją funkcję sprawuje od 2020r.

Dziś w skład Ośrodka wchodzą:

• trzy oddziały Szkoły Podstawowej (klasa VII i VIII),
• pięć oddziałów Szkoły Branżowej I stopnia (klasa I, II, III)
• siedem grup wychowawczych Internatu